Στεριανός Καρατζοβάλης

Αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω Αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω D    A                    A        D                       A            D ήρθες σαν πρώτη άνοιξη ήρθες σαν πρώτη νιότη D                            Em        G                                   D σαν πίστη σαν κατάνυξη σαν τη  χαρά την πρώτη D   A                      A       D                   A                      D Αν έμαθα να περπατώ ήταν για να συναντηθούμε D                                 Em                G                        D             κι αν έμαθα για να μιλώ ήταν τα χείλη  μου να πούνε   D                                    A         A 7                                 D αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, είσαι και γη και ουρανός D                                    A                                                 D αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, της μέρας μου είσαι το φως D                                    A          A 7                                        D αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω,

Ήλιος βγαίνει το πρωί μα η μέρα μένει σκοτεινή δυο άστρα μες τον ουρανό δείχνουν το δρόμο στο χαμένο αδερφό. Θα χαθώ και να το ξέρεις η αιτία θα σε εσύ. Σ΄ αγαπώ και δεν το ξέρεις και η αιτία είσαι εσύ. Μία μέρα βροχερή είδα την αλήθεια γυμνή είδα τον κόσμο καθαρό κι ήτανε όμορφος θαρρώ. Θα χαθώ και να το ξέρεις η αιτία θα σε εσύ. Σ΄ αγαπώ και δεν το ξέρεις και η αιτία είσαι εσύ. Στοίχοι και μουσική : Στεριανός Καρατζοβάλης

Ποτέ η θάλασσα δεν θα κάνει κατάδικό της το ποτάμι, ούτε το δέντρο θα αιχμαλωτίσει το πουλί και ο κάμπος το μελίσσι. Κινητήρια δύναμη για το αέναο της ζωής η ανεκπλήρωτη επιθυμία. Σαν θάλασσα σε αγαπώ (Το βαλς των ανεκπλήρωτων ερώτων) Σαν θάλασσα σε αγαπώ ποτάμι που έρχεσαι θολό να μου γλυκάνεις το νερό μέσα μου που έχω τ’ αρμυρό Μα εσύ δεν θέλεις να χαθείς, σ’ ακρογιαλιά να σβήσεις και πίσω πάλι απ’ τα βουνά θέλεις να ξεκινήσεις Σαν το κλαρί σε καρτερώ πουλί απέταγο μικρό να πεταρίσεις και να ΄ρθείς, φωλιά να χτίσεις να χαρείς Μα εσύ δεν έρχεσαι κοντά, μα εσύ δεν θέλεις τη φωλιά σκιάζεσαι από φυσήματα του κυνηγού τα βήματα Σαν κάμπος ανθολούλουστος μέλισσες ΄πιθυμούσα να μου τρυγήσουν τον ανθό κι ας μην ξανά ανθούσα Να μαραθώ με άφησες χωρίς να με φιλήσεις και με κεντρί με τρύπησες χωρίς να μ’ αγαπήσεις Σαν θάλασσα σε αγαπώ ποτάμι που έρχεσαι θολό να μου γλυκάνεις το όνειρο μέσα μου που έχω τ’ αλγεινό Στίχοι και μουσική: Στεριανός Καρατζοβάλης 14/09/2016

Απόψε φεύγω Απόψε φεύγω Απ’ τη μαύρη πολιτεία παίρνω τα όνειρά μου σε πράσινη αγκαλιά Απόψε φεύγω για τη μικρή πλατεία θα βρω για να ξαπλώσω σε πέτρινα σκαλιά Κράτα μου μια θέση σ΄ αυτή εδώ την τρύπα σε παρακαλώ ξέχνα όσα είπα Μόνο κράτα μου μια θέση σ΄ αυτή εδώ την τρύπα σε παρακαλώ ξέχνα όσα είπα Μες στην αυλή σας δεμένο το σκυλί σκύβω του δίνω κι άλλο ένα φιλί Δεν με τρομάζει το φτωχικό σου σπίτι και ας με λέει κι η μάνα σου αλήτη Κράτα μου μια θέση σ΄ αυτή εδώ την τρύπα σε παρακαλώ ξέχνα όσα είπα Μόνο κράτα μου μια θέση σ΄ αυτή εδώ την τρύπα εγώ σ΄ αγαπώ κι ας μην το είπα Στοίχοι και μουσική : Στεριανός Καρατζοβάλης

Αδρανής Αδρανής Μέσα σ’ αυτή τη σκοτεινή αυλή χιλιάδες τα όνειρα που χάθηκαν κι όπως τις νύχτες που μένω μοναχός στα ρίχνω χύμα και γίνομαι σκληρός και προχωράω τα χαλίκια σου πατώ, πέφτω σηκώνομαι κι αιτία είμαι εγώ που δεν σε πίστεψα μοίρα μου κακιά κι ας μου το έδειξες τόσο καθαρά Πόσο φοβάμαι να μένω μοναχός κι εσύ μπροστά μου να μοιάζεις με Θεός χαμένη νιότη μπροστά σου η φυλακή φτάνει στα είκοσι και μοιάζεις με νεκρή Γιατί κοιμάμαι και ο καιρός περνάει; σκοτάδι απόλυτο μα κάποιος προχωράει κρατάει φανάρι και φέρνει λίγο φως λέει αρλούμπες μα είναι αρχηγός Σιγά σωπάστε ακούω στριγκλιές, φωνές. Ουρλιάζουν, βρίζουν, σκίζουν επιγραφές Κλείνω την πόρτα, ας μείνω μακριά λεύτερα είναι μονάχα τα πουλιά Χτυπάει η πόρτα και μπαίνει ο πλασιέ πουλάει ιδέες, μα όχι βερεσέ μου λέει λόγια σοφά και λογικά μα εγώ τα παίρνω για ψέματα εμπορικά Πόσο φοβάμαι να μένω μοναχός κι εσύ μπροστά μου να μοιάζεις με Θεός Χαμένη νιότη μπροστά σου η φυλακή φτάνει στα είκοσι και μοιάζεις με νεκρή Και να

το φίδι Το φίδι   G                C G           C Πόσο μακρύ  αυτό το φίδι G                        E            E7        C γυρνώντας από την πρωτομαγιά G              C       G                  C Χιλιάδες λέπια είναι το κορμί του G                     E            E7          C βγάζουν καπνούς και μυρουδιά.   F                                 C      G Φίλε μου τώρα να λυπάσαι G                                              C αυτούς που μπαίνουν στη φωλιά. F                                        C      G Φίλε μου απόψε δεν κοιμάμαι G                                 C το σπίτι μου πήρε φωτιά.   Το τελευταίο μου γεύμα νάτο καπνοί και λέπια μου λένε φα’ το Και δεν αντέχω άλλο να μένω με αυτή τη βρώμα μες το μυαλό.   Σήμερα βρέχει φίλε μου λες δεν θα ’χεις τι να φας Μα πες μου τώρα φίλε μου καπνούς και λέπια αν προτιμάς.   Μείνε εδώ πέρα φίλε μου μείνε αυτό που είσαι Γιατί εκεί μέσα στη φωλιά θα έχεις το φίδι συντροφ

Η Ελλάδα   D                                                   Gm Κι έγινες  Ελλάδα μια παραδουλεύτρα                          D       D #                         D που σε σπίτια ξένα ψάχνεις για δουλειά. D                          Gm Πνίγεις τον καημό σου                              D                                   D #       Cm               D κι η καρδιά σου πέτρα στέλνεις τα παιδιά σου για τη ξενιτιά.   G                                     A Πότε θα διώξεις τον καημό D#    Cm                   D πότε θα μας χορτάσεις. Gm              A#        Cm        D Πότε θα βρούμε λυτρωμό   Gm                        A#    D πότε θα μας χορτάσεις.   D                                                              Gm Τώρα κι άλλη αρρώστια βάζεις στο κορμί σου                    D        D #                D ξένοι αφεντάδες σε βυζαίνουνε. D                              Gm                          D Ψάχνουν για να βρούνε πια είναι η τιμή σου                       D#           Cm            D κα